در این رمان، نویسنده وضعیت زندگی کارگران شرکت نفت را به تصویر کشیده است. وی اذعان می دارد که هر چند فن آوری و تلاش های پیگیرانه بیگانگان در کشف،  استخراج و انتقال نفت بسی نقش آفرین بوده است، اما هم شرکت های سرمایه گذار  و کشورهای ذی سهم از این راه منافع کلانی به دست آوردند و هم کارکنان خارجی  شاغل در صنایع نفت ایران از رفاه و امکانات فراوانی برخوردار بودند .نویسنده  نشان می دهد به رغم آن که شرکت نفت از ارتقای فرهنگی کارگران دم می زد و گاه  امکانات آن را نیز فراهم می آورد، اما آن گاه که ارتقای فرهنگی کارگران در  قالب عدالت خواهی و حق طلبی تجلی می یافت، به بی رحمانه ترین شکلی سرکوب می شد . در این رمان، همچنین به تیره روزی کارگران نفت که زاده کار و رنج مداوم بودند  اشاره می شود و در کنار آن، واکنش قهرآمیز دولت در قبال عصیان های احتمالی و  گاه تاریخ ساز کارگران، بیان می گردد .