«گویش لکی، گویش مردمان غرب ایران، ساکن در استان های لرستان، کرمانشاه، ایلام، همدان و بخش هایی از خاک عراق، داغستان، چچن و اینگوش است. این گویش از گویش های کهن و باستانی ایران زمین است که از میان گویش های کردی و لری به اوستا نزدیک تر و آوازهای کهن «مور» و «هوره» از زبان اوستا در آن به جای مانده است.» در مجموعه حاضر تلاش شده تا با مطالعه منابع مهم و معتبر زبان شناسی، واژه های اصیل گویش لکی انتخاب شود. در آوردن هر واژه، ابتدا نام زبان باستانی و سپس واژه باستانی با آوانگاری و معنای فارسی امروزی آن آورده شده است.