این اولین بار در تاریخ بشر است که دستیابی به اداره امور بشر و تعمق در این باره از چشم اندازی جهانی-حداقل گاهی اوقات و شاید بر اساس یک نیاز مبرم-امکان پذیر شده است.اشکال اولیه مبادلات اجتماعی از نوع منطقه ای،و اشکال خاص آن از نظر فرهنگی،که هزاران سال است بشریت از این طریق امور خود را سازماندهی میکند،بی تردید اهمیت خود را به طور کامل از دست نداده اند و احتمالا درآینده نیز از دست نخواهند داد.ولی این اشکال اولیه و خاص دیگر کافی نیستند و با وجود ضروی بودن،دیگر شروط کافی برای بقای برنامه انسانی به حساب نمی آیند.چه بخواهیم چه نخواهیم،رفاه اقتصادی و آینده همه مردم و ملل به طرزی تفکیک ناپذیر لازم و ملزوم یکدیگرند،چه از نظر اشکال گوناگون پول در جهان،شبکه های جهانی غذا و اندوخته مواد خام،چه از نظر مشاغل و وسایل امرار معاش که مرتبط با شرکتهای خارجی،بازارها،فناوری ها و زنجیره های فنون و عناصر سازنده آنهاست.