زن در نظام جاهلیت، یا کودکی بود که زنده به گور می شد، یا دختری که همانند مال و ثروت به یغما می رفت، یا زنی که اگر پسر نمی زایید از شتر و اسب کم بهاتر بود. در عصر جاهلیت زن را فقط ابزار می دیدند. هنر برتر آن جامعه شعر بود و در شعر جاهلی تنها به جسم زن توجه می شد. زن خلاصه می شد در تنش و تنها از دریچه جنسیت به او نگاه می شد. کتاب حاضر سعی دارد با توجه به فضیلت های حضرت فاطمه زهرا (ع) جلوه های مختلف سلوک فردی، خانوادگی، اجتماعی و سیاسی ایشان را بیان دارد تا الگوی روشنی فراروی انسان های طالب کمال بگذارد و نقش برجسته زن را در جهان بشر بیش از پیش آشکار سازد.