اندیشمندان بسیاری به سیر تحول ارتباطات انسانی توجه داشته اند. از جملة آنها می توان به دیدگاه «دیوید رایزمن» اشاره کرد. وی دوره های تحول ارتباطی انسان را به سنت راهبری، درون راهبری و دگر راهبری تقسیم می کند. در دوران سنت راهبری، جامعة سنتی است. سنت ها بر روابط انسان ها حاکم هستند و مهم ترین نقش را در پیوند نسل ها، هدایت و ارتباطات جامعه برعهده دارند. در دوران راهبری، جامعه فردگراست و بر استعدادها و توانمندی های فردی تکیه می شود و دگرراهبری، عصری است که وسایل ارتباط جمعی، الگوسازی و هدایت جامعه را در دست دارند. این در حالی است که مارشال مک لوهان معتقد است آدمی سه کهکشان را سپری ساخته است؛ ارتباط شفاهی، کوتنبرگ (ارتباط نوشتاری) و مارکنی (ارتباط رسانه ای). پژوهشگر دیگری نیز عنوان می کند فاصلة میان دو کهکشان شفاهی و گوتنبرگ، کهکشان دیگری قرار دارد که نام آن «دارمانی» است و برگرفته از نام داریوش کبیر و مانی پیامبر است که در توسعة ارتباطات نوشتاری نقش داشتند. در کتاب حاضر، پس  از تعریف ارتباطات، برخی از مدل های ارتباطی و انواع ارتباطات شرح داده می شود. سپس با بیان ویژگی های ارتباطات بر دنیای پررمز و راز نما و نشانه وارد شده و این گونه بستر ورود به بحث ارتباطات کلامی و غیرکلامی آماده می شود. در پایان کتاب، ارتباطات الکترونیکی و دیجیتالی برای شناخت سیر تحول ارتباطات مورد بررسی قرار می گیرد.