چه روز شگفت انگیزی! تمام صبح را روی علف های مقابل منزلم زیر سپیدار عظیم الجثه ای که علفزار را در پناه سایه خود می گیرد، دراز کشیدم.
من این سرزمین و زیستن در آن را دوست دارم؛ زیرا در آن ریشه گرفته ام؛ ریشه ای عمیق و دلپذیر که یک مرد را به سرزمینی که اجدادش در آن به دنیا آمده و مرده اند، به آن چه مردمانش می اندیشند، می خورند، به آداب و رسوم، نوع غذاها، اصطلاح های محلی، لحن سخن گفتن دهقانان، بوی خاک، دهکده ها و حتی هوا پیوند می دهد.