«در یک جمله، استدلال این کتاب این است که اعتماد اجتماعی’از پایین‘ تولید نمی شود بلکه ’از بالا ‘ تولید می شود. دقیق تر این که، نوع خاصی از نهادهای سیاسی هستند که اعتماد تولید می کنند. نهادهای حکومتی و خط مشی هایی که برابری سیاسی، حقوقی و اجتماعی تولید می کنند و بر اصول انصاف، صداقت و بی طرفی بنا شده اند، اعتماد به بار می آورند.  
«این امر اعتماد اجتماعی و سرمایه ی اجتماعی را به مقولات کیفیتِ حکومت و فساد در نهادهای عمومی متصل می سازد. در عین حال که اعتماد اجتماعی برای غلبه کردن بر فساد ضرورت دارد‏، فساد و دیگر صورت های غیرعادلانه بودن حکومت نیز می تواند مخربِ اعتماد اجتماعی باشد. غلبه کردن بر کردارهای فاسد نیازمندِ سطح بالایی از اعتماد است. به طور کلی، کشورهایی با فساد اندک همان هایی هستند که سطوح بالایی از اعتماد دارند...»
(از مقدمه ی نویسنده بر ترجمه ی فارسی)