در اثر پیش رو تلاش شده تا مهم ترین شاعران ایرانی از قرن چهارم تا امروز به صورت مختصر معرفی شوند و تعدادی از اشعار هریک نیز آورده شود. این اثر در حوزه تذکره نویسی جای می گیرد. نوشتن چنین تذکره هایی از زمانی که قدیم ترین نوع آن، یعنی لباب الالباب پدید آمد، در تمام دوره های تاریخ ادبی ایران رواج داشته است. شعر همواره یکی از دغدغه های ایرانیان بوده و شاعرانگی و شیفتگی به شعر نزد آنان پیشینه طولانی دارد.