نویسنده در آغاز کتاب توضیح می دهد که کارشناس مسائل محیط زیست نیست و تنها به عنوان یک شهروند نگران دنیا این کتاب را نوشته است. او بر این نکته تأکید می کند که مغز انسان در پیش بینی های درازمدت چندان توانا نیست و به همین علت باید به کرات یادآوری کرد که فاجعه از مدت ها پیش آغاز شده است. نگاه انسانی نویسنده به مسئله محیط زیست و نحوه برخورد با آن هم تازگی دارد و هم دلگرم کننده و اطمینان بخش است. او با زبانی درعین حال قابل فهم و مستدل، و دور از خیال بافی های ناشی از خوش باوری و حسن نیت صرف، توضیح می دهد که چگونه می توان و باید فاجعه ای را که در پیش است، به فرصتی برای تحقق انسانیت تبدیل کرد.