فلزکاری به عنوان یک هنر ـ صنعت از دیرباز از جایگاه مهمی را در میان سایر صنایع هنری به خود اختصاص داده است. از ابتدای دورة سلجوقی تا اواخر عهد صفوی، نقاشان، خطاطان، فلزکاران و شاعران در خلق آثار هنری فلزی با یک دیگر مشارکت داشتند. هنر نقاشی، کتابت، شعر و ترصیع روی آثار فلزی در هر نسل با سبک هایی جدا از یک دیگر با پیشامدهای زمان در ارتباط بوده و از اوان دولت سلجوقی تا غروب دورة صفوی در عین حال، مکمل یک دیگر بوده اند. در کتاب حاضر پس از نگاهی به زمینه های تاریخی، فرهنگی و هنری عصر سلجوقی و صفوی، به هنر فلزکاری در این دو عصر پرداخته شده است. برخی از نتایجی که از مقایسة به دست آمده، بدین قرار است. در دورة سلجوقی، بیش ترین تزئینات را تزئینات جانوری و در دورة صفوی بیش ترین تزئینات را تزئینات گیاهی و کتیبه ای تشکیل می دهد. در دورة سلجوقی در نقوش هندسی، طرح ها از تنوع بیش تری برخوردارند و در تزئین کتیبه ای رایج ترین خط، خط کوفی بوده است، اما در دورة صفوی خط نستعلیق در فلزکاری رواج داشته است.