این کتاب آثار یکی از نویسندگان زن ایرانی به نام زویا پیرزاد می پردازد و گفتمان موجود در متن رمان های او را از نگاه تحلیل گفتمان انتقادی موردتوجه قرار می دهد. مهم ترین نکته ای که در این رمان ها دیده می شود نمود نابرابری های است که در جوامع سنتی ازجمله در جامعه موضوع کتاب بر زنان می رود. زنان رمان های این نویسنده شخصیتی وابسته و منفعل نسبت به مردان دارند و به نحوی هامونی اجتماعی و درونی ساختار مردان را پذیرفته اند.