همانند نغمه ی مادریبر گاهواره ی کودکش،همانند پژواک کوهساران،که پاسخ می دهد سحرگاه ساز شبان را؛و چونان هیاهوی دریای عزیزیکه دیری است از آن دور مانده ام،طنین نام فرخنده ات، اسکندریه،آواز می دهد در گوش هایم!