این شهر،غمگین ترین هستی این کهکشان است: مرگ آرام ... نفس هایی که در میان آتش ، آرزوی مرگ کرده اند اما در امید زنده اند ... پس در هر لحظه میمیرند، بی آنکه رها شوند. ما در حال تماشای مرگ هستیم،بی آنکه در آن قرار بگیریم. قلب ها همچون انفجاری ست که با دور آرام نشان داده می شود. خانه های ویران شده ای که هنوز ابرهای غول آسای گردوخاک در حال خروج انفجارگونه از آنها هستند ...