جی.ام سینگ در چشمه قدیسان با بهره جستن از داستان ها و زبان عامه تحولات دینی، اجتماعی و فرهنگی ایرلند در اواخر قرن نوزده را به نمایش می گذارد. او تضادهای پیچیده بین بینایی و کوری و رویا و حقیقت را در قالب یک کمدی هجوآمیز که به مرور، تلخی در پس آن پر رنگ تر می شود روایت می کند، دنیایی که در نمایش او می بینیم تناقضش را در قالب تخیلات و تصورات دو شخصیت کور داستان به خوبی نشان می دهد. برای مثال با توصیف آن چه که بیناها به راستی می بینند و آن چه شخصیت های کور در توهم آن به سر می برند... .