رویکرد تاویلی و تطبیقی به فضاسازی های نمادین و تصویری در هنرهای تجسمی ـ از جمله عکاسی ـ با متون کلامی و مفهومی به ویژه در گستره ای همچون شاخه های علوم انسانی و... روشی است که اشاره ای پنهان و آشکار به فعل «دیدن» در زندگی و زیستن در «جان بینی» دارد. این هر دو ساحت را عکاس هنرمند صاحب بینش با لنز خود به تصویر می کشد. ولی شاید برای نخستین بار کتاب حاضر با روشی بدیع می خواهد بگوید که دیدن یا هنر عکاسی تا چه اندازه می تواند زندگی را مستعد معناسازی های تازه و ارزشمند نشان دهد.