اگر نگاهی به تاریخچه ی ایران بیندازیم در می یابیم که تاریخ هم نظر لطفی به نمایش نامه و نمایش نامه نویسان نداشته است. بیاض نویس بودیم تقلید نویس شدیم و در لطف آمیزترین عنوان، مجلس نویس مان خواندند. از تقلید و تقلید نویسی تا دست یافتن به عنوان نمایش نامه نویسی حقارت ها به جان هموار کردیم تا توانستیم شان نمایشنامه نویس را به فرهنگ مداران و صاحبان کرسی های فرهنگی ثابت کنیم و سهم اندکی از صفحات تاریخ هنر ایران را به دست آوریم و در ردیف اهل ادب و ادبیات ایران بنشینیم، ما فهرست نمایش نامه نویسان را ارزان به دست نیاورده ایم.