احساسات ما شبیه آب رودخانه ای است که همیشه روان است ما از وقتی که به دنیا می آییم چیزهایی بسیاری را در این رودخانه پاک و شفاف می اندازیم اما هر اندوه و هر نگرانی و هر ناراحتی آب این رود را کمی کدر و تیره می کنند.

زندگی با همه شکوه و زیبایی اش گاهی خودخواه و بد اخلاق می شود. و هنر بزرگی است که بتوان با این زندگی بد خلق مبارزه کرد و آن را به خوبی پیش برد. آن هنر را هم خود زندگی به ما می آموزد و کسی میتواند آن را درک کند که به صدای زندگی گوش داده باشد. هنگامی که نگاه ما به زندگی طوری باشد که دست از زندگی نکشیده و نامید نشده ایم آن زمان زندگی رابطه ی دیگری را با ما آغاز می کند. آن موقع به ما پشت نکرده و ما را فراموش نمی کنند. حتی اگر دو بار ما را زمین بزند بار سوم چنان چیزهایی با ارزشی به می آموزد که خودمان هم از این موضوع حیرت زده می شویم و خورشید زندگی کسانی همواره درخشان خواهد بود که با این زندگی پرپیچ و خم کنار آمده و خسته و نا امید نمی شوند.