«حاج میرزا حسن اصفهانی» ملقب به «صفی علیشاه» از مفسران قرآن در قرن سیزدهم و چهاردهم هجری پیش از آغاز تفسیر آیات و کشف رمز عارفانة آیات قرآنی، هرچند آیه را که از نظر موضوعی با هم بستگی تام دارند، برگزیده و کلمه کلمه به زبان ساده و فصیح فارسی و پرهیز از کاربرد لغات مهجور فارسی برگردانده است. مجموعة چهل جلدی «ایرانیان و قرآن» نیم نگاهی است به بیش از پانزده قرن تلاش قرآن پژوهان ایرانی در معرفی و بزرگداشت آخرین وحی نامة الهی، و در آن سعی شده از زبانی ساده و روان در نگارش آثار استفاده شود و در پایان مجموعه، منابعی برای مطالعة بیشتر معرفی گردیده است. این کتاب دفتر بیست و هشتم از مجموعة «ایرانیان و قرآن» است، که از نه فصل تشکیل شده است. عناوین فصول عبارت اند از: شرح حال و زندگی صفی علیشاه؛ نکته هایی از زندگانی صفی علیشاه؛ آثار صفی علیشاه؛ تفسیر قرآن به نظم فارسی با ترجمة قرآن در تفسیر صفی علیشاه؛ تفسیر منظوم صفی علیشاه؛ نقد و بررسی مبانی تفسیری صفی علیشاه؛ مکتب صفی علیشاه؛ و جذبه یا شرح حال و عشق صفی علیشاه.