در کتاب حاضر مشهورترین آثار ساموئل بکت معرفی و نقد می­شوند که در
زمره­ی برجسته­ترین و تاثیرگذارترین نمایشنامه نویسان مدرن قرار دارد. نام
بکت با جنبش موسوم به «معنا باختگی» گره خورده است که در اوایل نیمه­ی
Absurdityدوم قرن بیستم در تئاتر اروپا شکل گرفت. «معنا باختگی» (یا 
که مترجمان ایرانی در گذشته معادل «تئاتر پوچی» را برای آن به­کار می­برند)
نحله­ای از نمایش­نویسی مدرن است که ریشه در فلسفه­ی اگزیستانسیالیسم
دارد و اندیشمندان و نویسندگانی همچون ژان­پل سارتر، آلبرکامو و فرانتس کافکا
نقش بسزایی در شکل­گیری مبانی آن ایفا کردند. نمایشنامه­های معنا باخته با
شخصیت­های عجیب و غریب و رویدادهای غیر­منطقی و دور از انتظار، خواننده
را بهت­زده و گیج می­کنند تا جهانی بی­معنا شده و روابطی مضحک و دلهره­آور
میان انسان­های روزگار ما را به نمایش بگذارند. آثاربکت بویژه شاهکار او
نمایشنامه­ی در انتظار گودو، عرف­های نمایشنامه­ی خوش ساخت را برهم
می­ریزند و با نشان دادن مخمصه­های دردناک و در عین­حال خنده­آور انسان­های
مفلوک، تصویری از زندگی پراضطراب ما در جهانی بیگانه و بیرحم به دست
می­دهند. نویسنده­ی کتاب حاضر، پس از تبیین ویژگی­های تئاتر معنا باخته،
نمایشنامه­های مهم بکت را از منظر مضامین و تکنیک­های معنا باختگی در آن­ها
مورد بررسی نقادانه قرار می­دهد.
دکتر جیمز رابرتس، مولف این کتاب،استاد ادبیات انگلیسی در دانشگاه نبروسکا
در آمریکاست و تالیفات متعددی درباره­ی بکت دارد. دکتر حسین پاینده، مترجم
کتاب، متخصص نظریه و نقد ادبی است و ده­ها مقاله و چندین کتاب در این
حوزه منتشر کرده است که از آن جمله می­توان به کتاب نقد ادبی و دموکراسی
و قرائتی نقادانه از آگهی­های تجاری در تلویزیون ایران اشاره کرد. وی عضو
هیات علمی دانشگاه علامه طباطبائی است.