مؤلف در این کتاب بر سیاق سایر آثارش سیاست را ترجمان قدرت می داند؛ قدرتی که برای اعمال نیازمند ابرار است. مسئله اساسی از همین جا شروع می شود؛ برخلاف برداشت های کلاسیک از قارته وداک و طیف متفکران هم نحله او قدرت را نه در تعداد رزمناو و کارخانه های فولاد دولت ها، بلکه در زبان می جویند؛ زبانی که به کل فرایند سیاست معنا بخشیده و به ماد خویش زیست جهان انسانی را تفسیر و ترجمه می کند.