لوک: چون تیای من، شما 20سال دشمن این کشور بودین، و بعدش دوباره یه شبه... چون تو این کشور همه                  چی یه شبه اتفاق می                  افته... من دشمن از آب درومدم و شما جامو گرفتین. منِ راننده تاکسی، و شمای مدیر. من تو خیابون و شما تو یه دفتر شیک و پیک.خودش: رفیق لوک، من اونی که امروز به حکومت وصله رو نمی                  شناسم. من اصلاً با اونا کاری ندارم!لوک: شاید شما با اونا کاری نداشته باشین، اما اونا خیلی با شما کار دارن. شما فکر می                  کنین این شغل رو بدون اطلاع و پشتیبانی اونا به                  دست آوردین، این شغل رو به                  دست آوردین چون سزاوارش بودین؟ این                  جور فکر می                  کنین؟خودش: بله. دقیقا همین                  طور فکر می                  کنم رفیق لوک. من فکر می                  کنم به این                  جا تعلق دارم. قطعاً خیلی بیشتر از اون کلیدسازا، لوله                  کشا، کارگرای فلزکاری . روشنفکرهای بلشویکی دیگه که دکتری                  هاشونو بعد از دو سال مدرسه                  ی حرفه و فن گرفته بودن. ما این                  جا کتاب درست می                  کنیم، نه میخ و نعل اسب و لولاهای فلزی!بریده              ای از نمایشنامه