ماکس شلر در سال 1874 در شهر مونیخ به دنیا آمد. خانوادۀ  او یهودی بودند، ولی ماکس هنگامی که به سن بلوغ رسید، از دین یهود خارج شد و به مذهب کاتولیک پیوست. وی هنگام تحصیل فلسفه در دانشگاه، با آرای پیروان جدید کانت آشنا شد و تحت تاثیر آن ها قرار گرفت و در رسالۀ  دکتری و استادی خود را بر مبنای اندیشۀ  نوکانتی تالیف کرد و بدین ترتیب قبل از آشنایی با هوسرل پایه ای محکم برای کارهای فلسفی آتی اش فراهم آورد. اما پس از مطالعۀ  کتاب "بررسی های منطقی" به قلم هوسرل افکار خود را به مرور تغییر داد. شلر شیوۀ  پدیده شناسی را در زمینه های گوناگون علمی و فلسفی به کار برد و به همین دلیل متفکران پدیده شناسی برای او رتبۀ  بالاتری نسبت به مبتکر پدیده شناسی، ادموند هوسرل، قایل شدند. مهم ترین اثر فلسفی شلر "بنیاد اخلاقی صوری" در مقابل اخلاق مضمونی کانت است. او آرای خود را در این زمینه در کتابی به نام "صورتگرایی در اخلاق مضمونی" منتشر ساخت و در این اثر نشان داد که ارزش های اخلاقی دارای مضمونی هستند که خصلت پیشینی داشته و بدیهی می باشند. انسان هنگامی یک مضمون اخلاقی را درمی یابد که احساسش را در راستای آن تنظیم کند؛ زیرا احساس اخلاقی جهت مند است و هر احساس اخلاقی در مسیر یک ارزش اخلاقی قرار می گیرد. ماکس شعر جهت مندی احساس را در باب ارزش های اخلاقی در نظر گرفت و به کشف آن ها پرداخت و به پژوهش منطق دل، که پاسکال در مقابل منطق عقل قرار داده بود، مشغول شد و دریافت که ارزش های اخلاقی دارای سلسله مراتب  اند. پایین ترین سطح نظام اخلاقی را ارزش های احساسی مطبوع و نامطبوع تشکیل می دهند، ارزش های کریم و دینی، سطح بالاتری را می سازند، بر فراز آن سطح ارزش های حق و ناحق، زشت و زیبا، درست و نادرست قرار دارد و بالاترین سطح را ارزش های مقدس و نامقدس تشکیل می دهند.