کتاب حاضر زندگی نامة سردار جانباز و آزاده «غلامحسین باقریان» است. غلامحسین باقریان به همراه عده ای از اسرای ایرانی در اردوگاه «تکریت 12» ناظر شهادت عده ای از اسرا و مقاومت ایشان بود. یک روز به علت نامساعد بودن وضعیت جسمانی اش به بخش بهداری رفته و متوجه می شود که عده ای از اسرای ایرانی را بیهوش کرده و آب نخاع و خون آنها را کشیده و اعضای بدن آنها را درمی آورند. او به همراه عده ای از اسرا این راز را کشف و افشا می کنند و سپس اعتصاب کرده و خواستار اصلاحیه هایی در وضعیت اردوگاه می شوند؛ اما بعثی ها با بهانه های مختلف صلیب سرخ را از کمک به اسرا منصرف می کنند.