بودن یا نبودن، مسئله سینما در دوران پس از انقلاب و برپایی حکومت اسلامی، دقیقا مصداق این پرسش تراژیک بود. این که در نظام نوخاسته، جایی برای هنر و به ویژه سینما که سوقات فرنگ است وجود خواهد داشت یا همانند برخی کشورهای عربی/اسلامی، جز مظاهر کفر محسوب شده و ممنوعه خواهد شد؟ از ایجاد این شبهه که ذهن بسیاری از سینماگران و سینما دوستان ایرانی را با خود درگیر کرده بود، تا زمانی که سینمای ایران با پرچم جمهوری اسلامی، در مهم ترین جشنواره ها و محافل سینمایی جهان حضور پررنگ پیدا کرد، کمتر از یک دهه زمان لازم بود. اما حجم کارهای کرده و نکرده برای حفظ و بقای هنر/صنعت سینما طی این دوره بسیار گسترده تر و پر فراز و نشیب تر بوده است. این کتاب می کوشد سیر تحئلات این دوران و پس از آن را با دیدگاهی تحلیلی، بیان کند.