کتاب حاضر، پژوهشی است که در آن مؤلف در پی پاسخ گویی به سؤالاتی مانند: «آیا قصه گویی می تواند در رقابت با فعالیت های رسمی مدرسه به جایگاهی مطمئن دست یابد؟»، «آیا در نظام آموزشی ما به قصه گویی به عنوان فعالیتی جدی نگاه می شود یا فعالیتی و فنی است که ارزش علمی - آموزشی خاصی ندارد؟» است. در این کتاب بیان می شود که قصه از برجسته ترین و رایج ترین گونه های ادبیات عامه است که با طبیعت و زندگی مردم پیوند نزدیکی دارد، گوناگونی یک قصه و نقل آن به این سبب است که ادبیات عامه در آغاز صورت شفاهی داشت و از فردبه فرد و نسل به نسل دیگر انتقال یافته است.