مجتبا هوشیار محبوب نویسنده ی جوان تجربه گرای روزگار ماست. رمان قبلی اش با نام آقای مازنی و دلتنگی های پدرش در سال 1391 جایزه ی رمان متفاوت سال، «واو» را از آن خود کرد. کتاب تازه ی این  نویسنده یعنی آن ها با شاعری که خیلی دوستش داشتند بد تا کردند ادامه ای است بر روند فکری و روایی این داستان نویس متفاوت. رمان متشکل از فصل ها و «تکه» های بسیار کوتاه است از روزگار و ماجراهای چند پسر جوان که یکی شان محور روایت است. او که با زمانه ی خود دچار ناهماهنگی و اصطکاک است درگیر اتفاق هایی می شود که در ارتباط با دیگران برایش رقم می خورد. تلخی زیستن و اشباح کلان شهر تهران به شکل های گوناگون در این ماجراها دخیل هستند و اجازه نمی دهند روایت خطی و پیوسته شود. برای همین ما در رمان با خرده روایت ها، خرده شخصیت ها و حتا آدم های خرده پایی مواجه می شویم که تاثیرهای کوچک اما مهمی در متن می گذارند. رمان هوشیار محبوب را می توان یک رمان تجربی «اقلیت» دانست که جور دیگری به جهان درون و اطرافش می نگرد.
تجربه ی زوال و وجودهایی که در حال تکثیر شدن هستند در مکان. برای همین است که می توان این اثر را یک رمان خاص دانست.