بررسی جایگاه «قلب» در امور اخلاقی و معنوی از منظر قرآن و سنت است. در این اثر کارکردهای مختلف قلب در «تهذیب نفس» و رسیدن به کمال و سعادت مورد بحث و بررسی قرار گرفته و آیات و روایاتی در این زمینه نقل و شرح گردیده است. نویسنده به تاثیر مناقب اخلاقی افراد در کسب نورانیت قلب و تاثیر نورانیت قلب در کسب معرفت خداوند متعال و اولیای الهی اشاره کرده و مراتب ذکر به‎ویژه ذکر قلبی و آثار آن را بررسی نموده است. از دیدگاه وی قلب انسان چشم و گوش دارد و مجرای مهمی برای کسب حقایق نورانی است و دارای حالاتی مثبت و منفی است که اگر صفات رذیله اخلاقی در نفس گسترش یابد منجر به قساوت قلب شده و در صورت تقویت فضایل اخلاقی بر صفا و نورانیت قلب افزوده شده و منجر به سلامت دین و روح می‎شود. رابطه ایمان با قلب، رابطه قلب با غیب، شرح نظام‎های وجودی انسان، مفهوم میثاق قلب، آثار خود فراموشی انسان و غفلت وی بر قلب او از دیگر مباحث مهم مطرح شده در این کتاب است.