اما نمی         ‍        دانست چرا قطار که توقف کرد، جلو آینه         ‍        ی دم تونل ایستاد و یک         ‍        بار به چهره         ‍        اش نگاه کرد. شاید می         ‍        خواست ببیند هنوز کمی زیبا هست؛ آن         ‍        قدر که مردی کمی عاشقش شود؟ از چهره         ‍        ی خسته         ‍        اش خنده         ‍        اش گرفت. ریشه         ‍        های موهایش هم سفید شده بود و نرسیده بود رنگشان کند. ساک         ‍        دستی         ‍        اش را بلند کرد. سنگین بود. به         ‍        سرعت به سمت پله         ‍        برقی رفت و سعی کرد تعادلش را روی پله         ‍        ی اول حفظ کند.-از متن کتاب