«جفری چاسر» در مسافرخانة تابارد با جمعی از زوار برخورد می کند که هریک از طبقه ای از اجتماع انگلستان هستند. این افراد مجموعا سی نفرند و هریک دارای پیشینة مخصوص است. اینان در شب ورود با صاحب مهمانسرا و چاسر شاعر گردهم می نشینند. سخن از هر دری به میان می آید. برای آن که طول شب کوتاه تر شود و رهسپاران زیارتگاه کانتربوری کم تر احساس خستگی و بیگانگی کنند، صاحب مسافرخانه پیشنهاد می کند که اولا با آنان هم سفر شود و ثانیا در این سفر هریک قصه ای بگوید و چون راه بسیار است و سفر دراز به هنگام بازگشت نیز قصه دیگری بیان دارد. صاحب مهمانسرا در پایان سخن خود می افزاید که هرکس بهترین قصه را بازگو کند وی یک شام مجانی به او خواهد داد. کتاب حاضر، ترجمة قسمتی از قصه راهبه کشیش ـ یکی از قصه های کانتربوری ـ  است.