تفسیر آیاتی از قرآن کریم است که در آن ها به اسمی از اسماءالحسنای الهی اشاره شده است. در ابتدای این اثر به بیان کلیاتی از اسمای الهی در قرآن و روایات و مبانی تفسیری مربوط به آن، پرداخته شده و نکاتی در مورد اسماءالحسنی و مفهوم و مصادیق مربوط به آن ارایه شده است. در ادامه نویسنده به بیان آثار اسماءالحسنی و اسم اعظم خدا از منظری روایی پرداخته و روش استفاده از آن ها را بیان نموده است. در بخش بعدی کتاب نویسنده به بیان تفسیر اسامی از خداوند متعال مانند: صمد، رحمان، رحیم، ملک، قدوس، سلام، مؤمن، مهیمن، عزیز، جبار، متکبر، باری، مصور، خالق، غفار، فتاح، قهار، وهاب، رزّاق، علیم، بصیر، سمیع، عزیز، معز، رافع، مذل، عدل، لطیف، خبیر، عظیم، غفور، شکور، باسط، قابض، علی، کبیر، رقیب، مجیب، محیی، ممیت، واجد، ماجد، قادر، اول، آخر، ولیِ، متعالی، منتقم، عفوّ، نافع، مانع، وارث، باقی، حنان، منان، دیان، برهان و ... پرداخته و ایات مربوط به آن ها را بیان نموده است. بیان آداب و شرایط دعا و خواص دعای جوشن کبیر، از دیگر محورهای مهم مندرج در این نوشتار است.