یکی از چیزایی که راجب این مجموعه دوست داشتم قابل حس بودن شخصیت های داستانه، دایی پان پان توی این جلد شخصیتیه که با اینکه داستانی خاص خودش داره ولی احساساتش رو هر کسی با تجربیاتی نزدیک میتونه عمیقا حس کنه. حس شرمی که یک نفر از خودش میتونه داشته باشه و انزوایی درگیرش میشه رو به بهترین شیوه نمایش داده.