داستان نالا را در سنت داستان‌سرایی کهن هندی از بهترین نمونه‌ها شمرده‌اند. وینترنیتس این داستان شوخ‌طبعانه را که لحن قصه‌ی پریان دارد گوهری در ادبیات هند و جهان شمرده و آن را یادگاری ارزشمند از شعر خنیایی عهد باستان نامیده است. در یکی از اقتباس‌های فراوان ا این داستان آن را مغز و جوهره‌ی مهابهارته خوانده‌اند. آگوست ویلهلم فون شلگل، شاعر رمانتیک آلمانی که ترجمه‌ی لاتین این اثر به دست فرانتس پوپ را پیش چشم داشته، این منظومه را در زمره‌ی لطیف‌ترین اشعار دانسته و آوازه‌ی وفاداری دامایانتی در هند را با پنه‌لوپه در اروپا قیاس کرده است.