کتیبه های عصر هخامنشی، که به سه زبان فارسی باستان، عیلامی و بابلی (اکدی) و به خط میخی نوشته می شدند، بیش تر بر دل صخره ها و یا بر روی الواح سنگی و دیوارهای سنگی کاخ ها نقر شده اند. بنابر کتیبه ی داریوش اول در بیستون، الفبای فارسی باستان به دستور وی ایجاد شده است، هرچند ما سنگ نوشته هایی از آریارمن و آرشام، اجداد داریوش، و نیز از کورش بزرگ به این خط و زبان داریم. منشیان عیلامی که واسطه ی انتقال خط از بین النهرین به فلات ایران بودند در شکل گیری الفبای فارسی باستان به طور کامل توسط جرج راولینسون انگلیسی رمزگشایی شد. بیش تر این سنگ نوشته ها در تخت جمشید، شوش و همدان قرار دارد. در کتاب حاضر مجموعه ای از این سنگ نوشته ها همراه با خط اصلی، آوانویسی و ترجمه ی فارسی گردآوری شده است، از جمله ی این سنگ نوشته ها می توان به کتیبه های داریوش در بیستون، شوش، تخت جمشید و همدان و هم چنین کتیبه های باقی مانده از خشایارشا، اردشیر اول، اردشیر دوم، داریوش دوم به همراه الواح باقی مانده از آرشام و آریارمن در همدان اشاره کرد. از مضمون این کتیبه ها افزون بر سیر تاریخی برخی رویدادها، می توان به مسائل مذهبی چون پرستش اهورا مزدا به  عنوان خدای برتر و هم چنین ایزدانی چون میترا و آناهیتا پی برد. هم چنین می توان محدوده ی قلمروی هخامنشیان در عصر هریک از پادشاهان این سلسله را بر اساس نام ایالات ذکر شده در کتیبه ها بازسازی کرد. متن استوانه ی معروف کوروش بزرگ در بابل نیز ضمیمه ی کتیبه های کتاب است.