ویسنته بلاسکو ایبانز، بزرگ‌ترین نویسنده قرن بیستم اسپانیا و یکی از مشهورترین نویسندگان تاریخ‌ادبیات جهان است. علاوه بر این، او یک سیاستمدار جمهوری‌خواه با افکار ضد کلیسایی و ضد خودکامگی بوده و از رهبران و مبدعان اصلی جنبشی سیاسی به نام «بلاسکیسم» به شمار می‌رود. بسیاری از منتقدان از جهت وجود برخی از خصوصیات مکتب «ناتورالیسم» در آثارش، به او لقب «زولای اسپانیا» را داده‌اند. عمده ویژگی نوشته‌های او، جذابیت روایت و استفاده از مفاهیم عمیق زندگی است. «چهار سوار سرنوشت» رمانی از این نویسنده پرآوازه است که برای اولین‌بار در سال ۱۹۱۶ منتشر و تنها پس از مدت کوتاهی تبدیل به یکی از پرفروش‌ترین آثار ادبیات داستانی در سرتاسر جهان شد. این رمان در ۱۹۱۸ به دست شارلوت بروستر اردن به انگلیسی ترجمه شد و بر اساس گزارش ناشران هفتگی، پرفروش‌ترین رمان سال ۱۹۱۹ در آمریکا شناخته شد. در این گزارش، این رمان «داستانی زیاده انسانی که به دست یک نابغه نوشته شده» توصیف شده است. این رمان در فهرست ۱۰۰ رمان برگزیده سده بیستم روزنامه ال موندو قرار دارد. داستان این اثر، روایت زندگی دو داماد (باجناق) فرانسوی و آلمانی یک خانواده زمین‌دار آرژانتینی است که در جنگ جهانی اول خود را در دو سوی کارزار یافته و ناگزیر از نبرد در برابر هم می‌شوند. ایبانز در این کتاب داستان حماسی و چگونگی شروع و پایان جنگ جهانی اول را روایت می‌کند؛ داستانی که شخصیت‌های اصلی آن از ملیت‌های مختلف اروپا با شروع جنگ هرکدام به طریقی مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند. عنوان کتاب، برگرفته از کتاب «مکاشفه» و توصیف نمادین شرایطی است که با وقایع مختلف (به‌ویژه جنگ) همسو می‌شود و چهار سوار به ترتیب، نماد بیماری، جنگ، قحطی و مرگ هستند که حکم خدایان به جهان را اجرا می‌کنند. مطالعه این کتاب، هم به دلیل داستان گیرا و محتوای تکان‌دهنده‌ای که دارد و هم به‌خاطر نثر شیوا و ترجمه درخشانش، بسیار لذت‌بخش بوده و تجربه‌ای فراموش ناشدنی را برای خوانندگانش به ارمغان می‌آورد.