در این دیوان نخست درباره ی سرگذشت و شخصیت شاعر "حیدر یغما"، افکار و اندیشه ها و سبک شعری وی توضیحاتی بیان شده؛ سپس مجموعه ای از سروده های او در قالب های غزل، قصیده، مثنوی، رباعی و ... فراهم آمده است. گفتنی  است پاره ای از این اشعار به لهجه ی محلی بوده و در آنها ترکیبات و کنایات نیشابوری به کار رفته است. برای نمونه: به صحرا گشته عمری، عمق دریا را چه می داند؟ به دریا خو گرفته، وسع صحرا را چه می داند؟/ به کاخ اندر نشسته، لذت ویران چه می فهمد؟ به مال اندر فرو، تفسیر معنا را چه می داند؟/ عروج آدمیت را به خودکامان مگو جانا جنین اندر شکم، توصیف دنیا را چه می داند؟/ اگر کوته نظر صورت پرستم خواند و عاشق وش نرجم، زان که کوری، زشت و زیبا را چه می داند؟/ ...