نگارنده با اشاره به شکل گرفتن بنیان های صهیونیزم پس از انقلاب فرانسه، نقطه ی اوج این حرکت را در استقرار رژیم صهیونیستی در فلسطین می داند. سپس از مبارزه ی این رژیم با امپراتوری عثمانی و تاسیس ده ها انجمن سری با نام "فراماسونری" ـ که هدف آن فروپاشی پاپیسم و نفوذ کلیسا بود ـ یاد می کند. به تصریح وی: "مسخ چهره ی دین و ایجاد یک نظام حکومتی نوین، هم چون حکومت های اروپایی، برنامه ای بود که غریبان به طور گسترده در ممالک اسلامی پایه نهادند. در اوان طرح این برنامه، شاهد ظهور افرادی با داعیه های آیینی هستیم. مثلا باب در ایران چهره نمود و زمینه ی ظهور بهائیت را فراهم آورد. در قلمرو امپراتوری عثمانی نیز فرقه ای جدید به نام وهابیت جلوه گر شد. این دو فرقه و سایر فرق آیینی نوظهور، با برنامه ریزی افرادی چون کینیاز دالگورکی از روسیه ـ حامی باب در ایران ـ و همفر از انگلیس (حامی محمدبن عبدالوهاب در عربستان) پدید آمد".