کتاب حاضر، نمایشنامه ای است از «واسلاو هاول»، نمایشنامه های این نویسنده همگی مستقیم و غیرمستقیم بازتاب دهندة خلاقیت، خصوصیات، پسندها، دیدگاه ها، جهان بینی و نگرش او به زیستن است. حتی بازتاب دوره های پرتلاطم و پر حادثة زندگی او را در آثارش می توان یافت. این نمایشنامه نمایشی است وهمی با موضوع موجودیت انسان. به نوعی استعاری این سؤال را بر می انگیزد که تا چه اندازه خودمان مطابقت داریم با خودمان؛ در واقع تا چه اندازه ـ به عنوان انسان ـ وجود داریم. برای مثال... دو نفر به طور متناوب زندگی خود را با یکدیگر عوض می کنند؛ سرنوشتشان را به گونه ای تناوبی به یکدیگر می دهند. مردی عاشقانه خودش به خودش حسودی می کند. در هتلی مهمان است که کسی به وجودش واکنش نشان نمی دهد، بنابراین از خود می پرسد: «حتما نیستم! واقعا وجود دارم یا این که فقط نوعی شبح هستم؟» همگان فردی را ـ به رغم اعتراض جدی اش ـ کاملاً به جای فرد دیگری می خوانند و او آن را به عنوان امری مسلم می پذیرد که هر بار انسان دیگری است.