بیستمین رمان حسن کریم پور با عنوان «بهانه ای برای ماندن» منتشر شد. کریم پور در گفت وگویی با خبرنگار بخش کتاب خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، گفت: ایده ی این رمان از مدت ها پیش در ذهنم بود و همواره به عشق و محبتی که بین خانواده ها بود، فکر می کردم. عشق هایی که بین مرد و زن و دختر و پسر وجود دارد و فداکاری هایی که برای هم انجام می دهند؛ اما کم پیش آمده که این عشق را در رابطه ی یک خواهر و برادر ببینیم و من به سراغ این موضوع رفتم و ماجرای پسری را روایت کردم که خواهرش عاشق اوست و کارهای زیادی را برایش انجام می دهد؛ تا این که پسر گرفتار یک گروه قاچاقچی می شود و باقی ماجراهایی که رقم می خورد، بهانه های را به دست می دهد که پسر به خواهرش برسد. او در پاسخ به این که ایده ی نوشته هایش را از کجا می گیرد، توضیح داد: دستمایه ی من در نوشته هایم همواره عشق بوده است و یک سره در داستان هایم از عشق حرف زده ام. این داستان نویس همچنین درباره ی جایگاه نداشتن آثار نویسندگان عامه پسند در جایزه های ادبی، گفت: این که جوایز به آثار من نپرداخته اند، شاید به دلیل این باشد که آن طور که باید، تبلیغ نشده است و ضمن این که خودم هم دنبال این چیز ها نرفته ام و برایم مهم این بوده است که آثارم را تألیف کنم و به دست مخاطبانم برسانم؛ هرچند از بی توجهی مطبوعات و جراید، رسانه ها و جوایز ادبی انتقاد و گله دارم. کریم پور در ادامه افزود: کدام یک از نویسندگان کدام کتاب شان به چاپ بیست وهفتم رسیده است؟ در حالی که رمان «باغ مارشال » دومین اثر من است و تاکنون 27 بار تجدید چاپ شده است و دیگر آثارم دست کم تا هشت بار تجدید چاپ شده اند؛ از این رو نسبت به این بی توجهی انتقاد دارم. انتظار داشتم بیش تر از این ها در فضای نقد به آثارم توجه می شد. البته همیشه دوست داشتم از طریق آثار و نوشته هایم شناخته شوم که این اتفاق نیفتاده است؛ نه از طریق گفت وگو های انبوه با رسانه ها و مطبوعات. در حالی که در برخی جراید خارج از کشور به آثارم توجه می شود و به صورت پاورقی در مجله های فارسی بیرون از ایران چاپ می شوند. یک بار نشده صدا وسیما درباره ی آثارم با من گفت وگو کند و این بیش تر ناشی از حب و بغضی است که در ادبیات وجود دارد.