کتاب «دور و دورتر» نوشته‌ی اولیو روسرو رمانی کوتاه است که در فضایی وهم‌آلود و کابوس‌گونه روایت می‌شود. داستان درباره‌ی پیرمردی است که برای پیدا کردن نوه‌ی گمشده‌اش وارد شهری ناشناخته می‌شود. این شهر مه‌آلود و مرموز است؛ خیابان‌هایش پر از لاشه‌ی موش‌هاست، هتل‌های فرسوده و شخصیت‌های عجیب و غریب در آن دیده می‌شوند، و فضای کلی بیشتر به یک دنیای بین خواب و بیداری شباهت دارد.
در طول جست‌وجو، پیرمرد با شخصیت‌هایی مواجه می‌شود که بیشتر جنبه‌ی نمادین دارند تا شخصیتی کامل. از جمله زنی که هتل را اداره می‌کند، دستیار کوتوله‌اش، فردی آلبینو که گاهی ظاهر می‌شود و گاهی ناپدید، و کودکانی که با توپ‌های غیرعادی بازی می‌کنند. همچنین افرادی دیده می‌شوند که کارشان جمع‌آوری موش‌های مرده است یا راهبه‌هایی که از صومعه‌ای دوردست بر شهر نظارت دارند.
رمان تمرکز زیادی بر فضا و حالت دارد و بیش از آنکه به دنبال ارائه‌ی یک داستان سرراست باشد، بر حس گم‌گشتگی، ترس پنهان و تنهایی تأکید می‌کند. مسیر جست‌وجوی پیرمرد پر از صداهای ناشناس، تصاویر ناآشنا و صحنه‌هایی است که شبیه کابوس‌اند. حرکت او بیشتر به نوعی پرسه‌زنی شبیه است تا سفری هدفمند، و روایت به شکل استعاری پیش می‌رود، طوری که واقعیت و خیال مرز مشخصی با هم ندارند. سرانجام بخشی از حقیقت برای پیرمرد آشکار می‌شود، اما شهر و شخصیت‌هایش همچنان رازآلود باقی می‌مانند. رمان در نهایت بیشتر پرسش بر جای می‌گذارد تا پاسخ و خواننده را با فضایی معلق میان امید و ناامیدی رها می‌کند