کتاب مصور حاضر، داستانی تخیلی است که با زبانی ساده و روان برای گروه های سنی (الف) و (ب) نگاشته شده است. در داستان می خوانیم: «بالش کپله از خواب پرید، باز مثل هر شب خواب دیده بود. خواب ماه و ستاره ها، خواب دیده بود رفته توی آسمان. تشک دوباره خوابید و خرخر کرد. دل بالش بدجوری درد گرفت. نتوانست دیگر چیزی بگوید، مشت تشک آن قدر محکم بود که درز بالش پاره شده بود. یک دفعه یک صدایی شنید. نه! یک عالمه صدا شنید. تیک تیک، چهه، چهه، قدقد... این صدای پرهایی بود که از شکم بالش بیرون می ریخت. بالش گفت من این همه پر داشتم و خودم نمی دونستم».