دامنه ایرادهایی که در دوران جدید، به تمدن مغرب زمین وارد آمده است، بسیار گسترده است، اما آنچه در این تحقیق مد نظر است متوجه همان موضوعی است که «ژان ژاک روسو» از آن به «بحران در اخلاقیات» تعبیر کرده است.با تطور تمدن غرب، صحت دور اندیشی فیلسوفانی چون «روسو» تایید شد و هرچه از عمر این تمدن گذشت، شکاف ایجاد شده میان انسان و خداوند عمیق تر شد، و انسان محروم از افاضات قدسی، سرگردان و بی پناه در زمین خاکی، اسیر یک زندگی بدون فراز و نشیب و یکنواخت تهی از معنا گردید.نویسنده کتاب بر آن بوده استتا نشان دهد که درد دوری از معنویات در تمدن غرب، محصول اهتمام معماران غرب در اجابت نیازهای مادی و غفلت از دغدغه های درونی و روح پرسشگر انسان است.