این کتاب، مثنوی ای است بالغ بر ده هزار بیت که توسط «سلطان ولد» فرزند ارشد مولوی و بر وزن «الهی نامه» سنایی سروده شده است. وی در دیباچه منثوری که بر مثنوی خویش نوشته است، تاریخ شروع آن را اول ماه ربیع الاول سنه تسعین و سمت ماه» (690 هـ) آورده و می گوید که آن را در ظرف چهار ماه یعنی تا آخر جمادی الاخر 690 به پایان برده است. 
نکته مهم: تصحیح این کتاب بر اساس نسخ نویافته‌ای است که در زمان اولین تصحیحش به دست جلال‌الدین همایی در 1315 در دسترس ایشان نبوده است. استاد همایی این منظومه را با نام « ولدنامه » به چاپ رسانده‌اند.