کتاب « این زن‌ها ریگی به کفش دارند » بنجامین لیپسکوم، روایتی جذاب از زندگی و تأثیر فلسفی چهار زن متفکر بریتانیایی در قرن بیستم است: الیزابت انسکوم، فیلیپا فوت، مری میجلی و آیریس مرداک. این کتاب نه‌تنها داستانی از دوستی و همکاری میان این چهار زن است، بلکه مستندی دقیق از چگونگی به چالش کشیده شدن نظام اخلاقی رایج در فلسفه‌ی تحلیلی توسط دیدگاهی انسان‌محورتر، عمیق‌تر و فلسفی‌تر از سوی این متفکران زن ارائه می‌دهد. لیپسکوم در این اثر نشان می‌دهد که این چهار زن، در دانشگاه آکسفورد در دوران جنگ جهانی دوم، وارد محیطی شدند که تحت سلطه‌ی فلسفه‌ی تحلیلی خشک و اخلاق‌ستیز قرار داشت؛ مکتبی که ارزش‌های انسانی را اموری غیرقابل تحلیل یا بی‌اعتبار می‌دانست. اما آنان با تأکید بر «فضیلت»، «تجربه انسانی» و «توجه به زندگی واقعی»، زمینه‌ساز نوزایی اخلاق در فلسفه شدند. این زن‌ها با پرسش‌هایی ساده اما بنیادین مانند «چه چیزی خوب است؟»، «چگونه باید زندگی کرد؟» و «فضیلت چه معنا دارد؟» به مبارزه‌ای فکری با دیدگاه‌های غالب پرداختند. در طول کتاب، نویسنده به شیوه‌ای روایت‌محور و همراه با تحلیل‌های دقیق فلسفی، نشان می‌دهد که چگونه این زنان با الهام از ارسطو، توماس آکویناس، و نیز از دل تجربه‌های زیسته‌ی خود، اخلاقی بر مبنای فضیلت، طبیعت انسانی، و روابط انسانی پیشنهاد کردند؛ اخلاقی که نه از روی اجبار منطقی، بلکه از درک عمیق از انسان و جامعه نشئت می‌گرفت. لیپسکوم همچنین از منابع دست‌اولی مانند نامه‌ها، یادداشت‌ها و گفتگوها بهره می‌گیرد تا تصویر زنده‌ای از شخصیت و دنیای درونی این متفکران ترسیم کند. نتیجه، کتابی است که هم از نظر تاریخی و هم فلسفی، ارزش خواندن دارد. این کتاب بیش از آن‌که صرفا شرح زندگی چهار زن باشد، اثری است درباره‌ی قدرت اندیشه، مقاومت در برابر جریان غالب و احیای اخلاق به‌مثابه قلب تپنده‌ی فلسفه. مطالعه‌ی این اثر فرصتی‌ست برای بازاندیشی در مورد ریشه‌های اخلاق، نقش زنان در تاریخ اندیشه و این‌که چگونه فلسفه می‌تواند دوباره با زندگی واقعی پیوند بخورد.