این کتاب رساله ای است در آداب صوفیه متشکل از چندین باب و فصل که راه های سفر به سوی نجات و رسیدن به حق را نمایان می سازد. «ابن عربی» بر اثر عبادت و تزکیه روح، به زودی عارفی بلندآوازه است؛ آن گونه که عارفان و بزرگان زمان خواستار ملاقات با او بودند. «ابن عربی» در این کتاب بیان می دارد که قلب به ذکر خدا عاشق شد و از آن زمان که این شادمانی افزون گشت، عشق های مجازی از او دوری گزیدند. چراکه قلب در کار عشقی است که پایان نیابد، پیوسته مشغول است و او را فراغتی نیست.