در اوت 1907، در حالی که ایران در تیررس انقلاب مشروطه بود، بریتانیا و روسیه قراردادی محرمانه برای تقسیم کشور بین خود به مناطق نفوذ منعقد کردند. در سال 1910 با حمایت ضمنی انگلیس، روسیه تزاری شمال غرب ایران را اشغال کرد و جنبش مشروطیت را در تبریز، شهر شمال غربی که در مرکز نهضت مشروطیت قرار داشت، با خشونت سرکوب کرد. سبعیت اشغال روسیه، رهبران مشروطه خواهان را غافلگیر کرد و در ناامیدی از ملت های دموکراتیک کمک خواستند. ادوارد جی براون محقق و استاد دانشگاه کمبریج بود که انقلاب ایرانی و چهار جلدی تاریخ ادبی ایران را نوشت. در گفتار و عمل از مشروطه خواهان حمایت کرد. او که از موافقت دولت انگلیس از قساوت روس ها در تبریز وحشت زده شده بود، از طریق نامه هایی به سردبیر، لابی های سیاسی و نوشتن جزوه هایی سعی کرد افکار عمومی را بسیج کند تا دولت انگلیس را مجبور به مداخله با روسیه کند. «نامه هایی از تبریز»، نشریهای است که توسط براون تهیه شده است، از نامه هایی که رهبران مشروطه خواه ایران برای او فرستادهاند و در آن به توصیف شاهدان عینی جنایات روسها در تبریز می پردازند. انتشار آن به دلیل مشارکت انگلیس و روسیه قبل از جنگ جهانی اول متوقف شد و تا کنون هرگز به زبان انگلیسی منتشر نشده است.