راوی در این رمان در تلاش است تا افکار منفی را از خود دور کند، افکاری که از «سعیده»، عشق قدیمی اش در ذهنش نقش بسته است. سعیده در زندگی او حکم باد و بوران شدید را دارد که گاه می وزد و هستی اش را درمی نوردد، هما ن طور که عاشق شدنش خط عاشقی را برای او مشق کرده است. اکنون نیز رویگردانی از عشق او را دلسرد و ناامید کرده است. روز نخستی که پس از سال ها سعیده را می بیند پایه های فکری ا ش می لرزد، چراکه سعیده روزی که «مهران» را برای ازدواج انتخاب کرد او را به مثال یوسفی می دانست که در جهان نمونه اش وجود ندارد، اما حالا... .