ماجرای اصلی رمان بدین قرار است : مردی به همراه دوستش مشغول تحسین یک شی هنری هستند .او صدای خنده هایی را از اتاق فرزندانش می شنود یا گمان می کند که می شنود . همه کتاب در همین زمان بسیار کوتاه جریان می یابد .اما در محدوده این زمان و مکان، زمان و مکان دیگری هست، بالقوه و شاعرانه، همان که نویسنده آن را بسط و پرورش می دهد .در این رمان همان گونه که نویسنده خود اذعان داشته، هیچ رویداد تاریخی، اجتماعی یا سیاسی به چشم نمی خورد، بلکه "ساروت "در این اثر کشمکش های درونی افراد را که در پس گفتار پنهان می ماند، نشان می دهد .او در واقع آنچه را در سوی دیگر "هیچ "می گذرد به تصویر می کشد