این کتاب، شرحی است موجز از سیر تحول اندیشۀ اجتماعی، در مغرب زمین، که نگارنده از فراز آن، با طرح دیدگاه خود، چشم انداز تلطیف منازعات واقع گرایان و سازه گرایان را دنبال می کند. فصل اول و دوم کتاب، بر پایۀ اثری از دلانتی واستریدم پدید آمده و شرحی از وضعیت تحول علوم اجتماعی در غرب پدید آورده است. در فصل سوم و چهارم، نگارنده، از یک سو سعی دارد تلاش هایی را که برای آشتی  سازه گرایی و واقع گرایی به انجام رسیده است به تصویر بکشد و از سویی دیگر می کوشد تا طرحی نوین برای آشتی سازه گرایی و واقع گرایی مطرح نماید؛ طرحی که نسبی گرایی را تخفیف داده و آن را برای تلفیق با واقع گرایی آماده می سازد و روشی نیز در این راستا مطرح می کند.