پژوهشی در مورد بایسته های دوران جوانی با توجه به آموزه های اسلامی است. در این پژوهش ابتدا به بحث در مورد اهمیت دوران جوانی و مفهوم شناسی جوان پرداخته شده و سپس دیدگاه های معصومین(ع) در مورد ویژگی های یک جوان مطلوب بیان گردیده است. نویسنده بر گرایش جوانان به و دین و معنویت تأکید نموده و آثار فردی و اجتماعی معنویت گرایی را بیان کرده است. در ادامه وی به مباحثی مانند: جوان و محبوبیت، جوان و دوست یابی، شادی و نشاط جوانان، تقویت روح امیدواری در جوانان، جوان و مسأله بحران معنویت، نوگرایی در نسل جوانف زیبایی دوستی جوانان، تعدیل در قوای جنسی، دانش اندوزی در سنین جوانی و مشارکت دادن آنان در امور سیاسی و حاکمیتی اشاره کرده و جوانب مختلف آموزه های اسلام در این موارد را بررسی کرده است.