در این پژوهش در یک مطالعه تحلیلی – علّی، روندهای دیپلماسی ایران از سال ۲۰۰۲ تاکنون بررسی می شود تا در پی آن این فرضیه مطرح گردد که با توجه به روندهای سیاسی – دیپلماتیک منتهی به توافق هسته ای ایران ۵ + ۱ فضای میان ذهنی نخبگان امریکا پیش از آنکه نشان از تحولی ماهوی در سیاست خارجی و ارائه مدل جدیدی از دیپلماسی درون خود نهفته داشته باشد، نمود گسست از رویکرد تهاجمی در سیاست خارجی دوره پیشین به سیاست خارجی تنش زدایی و اعتمادسازی به ایران است.